من ، ذره ذره نوشیده ام

از جام چشمان تو

مست مستم

نمیدانم چه عطشیست

که بر جانم افتاده

آمده ام تا نگاهت را بر پیک جانم بریزم

آمده ام تا نفسهایت را بِکِشم

تا تنهاییم دود شود ...

(به پاس این همه راهی که آمده ام )

بگذار جرعه ای از می ناب آغوشت بنوشم !

آنقدر مستم ، که آمده ام بمانم