من ، ذره ذره نوشیده ام

از جام چشمان تو

مست مستم

نمیدانم چه عطشیست

که بر جانم افتاده

آمده ام تا نگاهت را بر پیک جانم بریزم

آمده ام تا نفسهایت را بِکِشم

تا تنهاییم دود شود ...

(به پاس این همه راهی که آمده ام )

بگذار جرعه ای از می ناب آغوشت بنوشم !

آنقدر مستم ، که آمده ام بمانم

به آدم ها
پا داد
این همه رفتن...............
وای به حالمان
اگر به آدم ها
بال می‌داد!!!!!!!!

میروم خسته و افسرده و زار

سوی منزلگه ویرانه خویش

به خدا میروم از شهر شما

با دل شوریده و دیوانه خویش

میروم تا که در ان نقطه دور

شستشوی دهم از رنگ گناه

شستشوی دهم از لکه عشق

زین همه خواهش بی جا و تباه

میروم تا ز دورش سازم

ز تو ای جلوه امید محال

تا از این پی نکند یاد و وصال

آن را زنـــدگـــــــــی نمیـــ نامم ......خـــداجــون

          تــــــــــمام لــــــحظاتی

                     کــهـــ بـــدون یــاد تو

                             طــــــــــی میـــ شوند.........

          بازیهایت را سرم درآوردی

                          گرفتنی هارا گرفتی

                          دادنی هارا دادی

حسرت هارا کاشتی

  زخم هارا زدی

دیــــــــــــــگر بــــــــــس استــــــ..........

چون چیزی نمــــــــانده بگـــذار بـــخوابمـــــــ........

!!!!!!............. محتاج یکـــ خــواب بی بیــداریمـــ.......

اشـــک هـــایم دفتر دلتنگی هایم را خیــــس میکند هر شب

                    ایـــــنها کــــهـــ میــ بینید

                دل نــــــــوشـــته هــــــای خیــس

         روزهــــا و شــب های تـــکراری مـــن اســـت

بـــــا ایـــنهــا عــــاشـــقی میـــــ کنم ♥♥♥

   بـــــــــــاور کـــــــــــن

                      خیـــــلی حــــــــرف اســت

                         وفـــــــــادار

                     دســـت هــــایی بـــاشی

              کــــه یـــکبار هــم لمسشان نــکرده ای....

چقدر این دوست داشتن های بی دلیل

خوب است

مثل همین باران بی سوال

که هی می بارد...

دنیای این روزای من هم قد تن پوشم شده

انــــــــقدر دورم از تو که دنیا فراموشم شده

دنیای این روزای من درگیر تنهاییم شده

تنها مدارا می کنیم دنیا عجب جایی شده

هر شب تو رویای خودم آغوشتو تن می کنم

آینده ی این خونه رو با شمع روشن می کنم

هر شب تو رویای خودم آغوشتو تن می کنم

آینده ی این خونه رو با شمع روشن می کنم

در حسرت فردای تو تقویممو پر می کنم

هر روز این تنهاییو فردا تصّور می کنم

هم سنگ این روزای من حتی شبم تاریک نیست

اینجا به جز دوری تو چیزی به من نزدیک نیست

هر شب تو رویای خودم آغوشتو تن می کنم

آینده ی این خونه رو با شمع روشن می کنم

هر شب تو رویای خودم آغوشتو تن می کنم

آینده ی این خونه رو با شمع روشن می کنم

دنیای این روزای من همقد تن پوشم شده

انقدر دورم از تو که دنیا فراموشم شده

دنیای این روزای من درگیر تنهاییم شده

تنها مدارا می کنیم دنیا عجب جایی شده

می شد از بودن تو عالمی ترانه ساخت

کهنه ها رو تازه کرد از تو یک بهانه ساخت

با تو می شد که صدام همه جارو پر کنه

تا قیامت اسم ما قصه ها رو پر کنه

اما خیلی دیر دونستم تو فقط عروسکی

کور و کر بازیچه باد مثل یه بادبادکی

دل سپردن به عروسک منو گم کرد تو خودم

تو رو خیلی دیر شناختم وقتی که تموم شدم

نه یه دست رفیق دستام نه شریک غم بودی

واسه حس کردن دردام خیلی خیلی کم بودی

توی شهر بی کسی هام تو رو از دور می دیدم

تا رسیدم به تو افسوس به تباهی رسیدم

شهر بی عابر و خالی شهر تنهایی من بود

لحظه شناختن تو لحظه تموم شدن بود

مگه می شه از عروسک شعر عاشقونه ساخت

عاشق چیزی که نیست شدروی دریا خونه ساخت